Λούνικ

(Lunik). Ονομασία σειράς μη επανδρωμένων διαστημόπλοιων της πρώην ΕΣΣΔ, που άρχισαν να εκτοξεύονται από τον Ιανουάριο του 1959, με σκοπό την εξερεύνηση της Σελήνης. Η πρώτη γενιά αυτών των διαστημόπλοιων πραγματοποίησε την πτήση από τη Γη στη Σελήνη, χωρίς προηγούμενη είσοδο σε γήινη τροχιά, χωρίς διορθώσεις της τροχιάς και χωρίς πέδηση κατά την προσέγγιση στη Σελήνη (Λ.1, Λ.2, Λ.3). Η δεύτερη γενιά διαστημόπλοιων χρησιμοποίησε πιο εξελιγμένες μεθόδους, με αρχική είσοδο του διαστημόπλοιου σε γήινη τροχιά και κατόπιν εκτόξευση από την τροχιά αυτή προς τη Σελήνη, με διορθώσεις της τροχιάς στη διάρκεια της πτήσης και διαδικασίες πέδησης κατά την προσέγγιση (Λ.4 – Λ.14). Η τρίτη γενιά των αυτόματων διαστημόπλοιων Λ. υπήρξε ακόμα πιο προηγμένη τεχνολογικά (Λ.15 – Λ.21). Μέχρι το 1972, τα διαστημόπλοια αυτά είχαν στείλει στη Γη τα πρώτα επιστημονικά δεδομένα για τη Σελήνη, είχαν προωθήσει την ανάπτυξη της τεχνικής της ομαλής προσεδάφισης και είχαν μεταφέρει αυτόματους σταθμούς έρευνας στην επιφάνεια του δορυφόρου της Γης. Τέθηκαν σε τροχιά γύρω από αυτή, συγκέντρωσαν δείγματα του εδάφους από διάφορα μέρη της Σελήνης και τα μετέφεραν στη Γη, προσεδαφίζοντας παράλληλα τα μη επανδρωμένα οχήματα Λουνοχόντ 1 και Λουνοχόντ 2 στη Σελήνη. Ωστόσο, οι τελευταίες αποστολές είχαν μικρότερη σημασία, καθώς ήδη από το 1969 τα επανδρωμένα αμερικανικά διαστημόπλοια Απόλλων είχαν προσσεληνωθεί και είχαν μεταφέρει στη Γη πλήθος δεδομένων και δειγμάτων εδάφους.